- pello
- pello, pĕpŭli, pulsum, 3 ( pluperf. pulserat, Amm. 30, 5, 19), v. a. [kindred with Gr. pallô, pelô], to beat, strike, knock any thing or at any thing; to push, drive, hurl, impel, propel.I.Lit.A.In gen. (mostly poet.;B.
syn.: trudo, percutio): pueri pulsi,
Cic. Fin. 5, 18, 48:pectora pellite tonsis, Enn. ap. Fest. s. v. tonsa, p. 356 Müll. (Ann. v. 235 Vahl.): terram pede,
Lucr. 5, 1402:ter pede terram (in the tripudium),
Hor. C. 3, 18, 15:humum pedibus,
Cat. 61, 14:fores,
Ter. Ad. 4, 5, 4; 5, 3, 2:impetu venientium pulsae fores,
Tac. A. 11, 37: spumat sale rate pulsum, Enn. ap. Gell. 2, 26 (Ann. v. 378 Vahl.); cf.: unda pulsa remis, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 162, 30; so,vada remis,
Cat. 64, 58:(arbor) ventis pulsa,
Lucr. 5, 1096.—In partic.1.To drive out or away, to thrust or turn out, expel, banish; esp. milit., to drive back, discomfit, rout the enemy (freq. and class.; syn.: fugo, elimino, deicio); constr. with abl., with ex, rarely with de; also with ab and abl. of the place from which one is repelled or driven back, but has not entered:2.cum viri boni lapidibus e foro pellerentur,
Cic. Pis. 10, 23; so,omnes ex Galliae finibus,
Caes. B. G. 1, 31, 11; and:praesidium ex arce,
Nep. Pelop. 3 fin.:a foribus,
Plaut. Am. 1, 1, 113:istum ab Hispaniā,
Cic. Att. 10, 8, 2:patriis ab agris Pellor,
Ov. M. 14, 477; cf. Ter. Eun. 2, 1, 9:aliquem a sacris,
Ov. Ib. 624:possessores suis sedibus,
Cic. Off. 2, 22, 78:aliquem sedibus,
Sall. J. 41, 8:aliquem possessionibus,
Cic. Mil. 27, 74:aliquem civitate,
id. Par. 4, 1, 27:loco,
Liv. 10, 6:patria,
Nep. Arist. 1:aliquem regno,
Hor. S. 1, 6, 13; Just. 35, 1, 3.—Of inanim. objects:aquam de agro,
Plin. 18, 26, 62, § 230:tecta, quibus frigorum vis pelleretur,
Cic. Off. 2, 11, 13:placidam nives pectore aquam,
Tib. 1, 4, 12; 3, 5, 30:calculos e corpore,
Plin. 22, 21, 30, § 64.—Without indicating the place whence:qui armis perterritus, fugatus, pulsus est,
Cic. Caecin. 11, 31:hostes pelluntur,
Caes. B. G. 7, 62, 3; cf.:milites pulsi fugatique,
Sall. J. 74, 3:exsules tyrannorum injuriā pulsi,
driven out, banished, Liv. 34, 26, 12:Athenienses Diagoram philosophum pepulerunt,
Val. Max. 1, 1, 7 ext. — With abl. of manner:pudendis Volneribus pulsus,
Verg. A. 11, 56; cf.:si fugisset vulneratus a tergo, etc., Serv. ad loc.—Specifying the place whither: miles pellitur foras,
Ter. Eun. 5, 8, 11:in exsilium pulsus,
Cic. de Or. 2, 13, 56.—In milit. lang., to rout, put to flight, discomfit:3.exercitum ejus ab Helvetiis pulsum et sub jugum missum,
Caes. B. G. 1, 7, 4:compluribus his proeliis pulsis,
id. ib. 1, 10, 5:Romanos pulsos superatosque,
id. ib. 2, 24 fin., etc.; 1, 52; Liv. 2, 50; Just. 1, 6, 13; 2, 12, 26.—To strike, set in motion, impel:4.inpello, sagitta pulsa manu,
Verg. A. 12, 320.—Of a musical instrument, to strike the chords, play:II.nervi pulsi,
struck, Cic. Brut. 54, 199:lyra pulsa manu,
Ov. M. 10, 205; cf.:classica pulsa,
i. e. blown, Tib. 1, 1, 4.—Trop.A.In gen., to strike, touch, move, affect, impress, etc. (class.):B.totum corpus hominis et ejus omnis vultus omnesque voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut a motu animi quoque sunt pulsae,
Cic. de Or. 3, 57, 216; cf.of sound: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles,
Verg. E. 6, 84:sonat amnis, et Asia longe Pulsa palus,
id. A. 7, 702:quemadmodum visa nos pellerent,
Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:visa enim ista cum acriter mentem sensumve pepulerunt,
id. ib. 2, 20, 66; id. Fin. 2, 10, 32:quod (dictum) cum animos hominum aurisque pepulisset,
id. Or. 53, 177:species utilitatis pepulit eum,
id. Off. 3, 10, 41:fit saepe, ut pellantur animi vehementius,
id. Div. 1, 36, 80:nec habet ullum ictum, quo pellat animum,
id. Fin. 2, 10, 32:nulla me ipsum privatim pepulit insignis injuria,
id. Fam. 4, 13, 2:ipsum in Hispaniā juvenem nullius forma pepulerat captivae,
Liv. 30, 14, 3:non mediocri curā Scipionis animum pepulit,
id. 30, 14, 1:pulsusque residerat ardor,
Ov. M. 7, 76:longi sermonis initium pepulisti,
you have struck the chord of a long discussion, Cic. Brut. 87, 297.—In partic.1.To drive out or away, to banish, expel:2.maestitiam ex animis,
Cic. Fin. 1, 13, 43:procul a me dolorem,
Plaut. Most. 3, 2, 27:pulsus Corde dolor,
Verg. A. 6, 382:glandt famem,
Ov. M. 14, 216; so,sitim,
Hor. C. 2, 2, 14:frigoris vim tectis,
Cic. Off. 2, 4, 13:somnum,
Sil. 7, 300;Col. poët. 10, 69: Phoebeā morbos arte,
Ov. F. 3, 827:vino curas,
Hor. C. 1, 7, 31:moram,
Ov. M. 2, 838:dolore pulsa est amentia,
id. ib. 5, 511:turpia crimina a vobis,
id. A. A. 3, 379:umbras noctis,
Cat. 63, 41:sidera,
Ov. M. 2, 530:nubila,
id. ib. 6, 690:tenebras,
id. ib. 7, 703; 15, 651.—To beat, conquer, overcome (very rare): si animus hominem pepulit, actum'st: animo servit, non sibi;Sin ipse animum pepulit, vivit, victor victorum cluet,
Plaut. Trin. 2, 2, 27 sq.:alicui pudicitiam,
id. Ep. 4, 1, 15.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.